این یه جنگ بین منو عقاید مردمم

رنگ قلم رو ورقه فواید درد و غم

همه اشعار می ره به حساب سرگذشت

یه بیت می نویسم یه کتابه ترجمش

بنویسم از زخم زبونای خونواده

  یا از ناخالصی هایی که موجود تو نژادت

تو منو دیدی تو خیابون سرم پایینه 

سلاح من قلمه همه خطرم با اینه

پاهام سنگینه می بینم روزی رو که

  نوک خنجر تو هم به خون بدنم رنگینه

چون سوادشو دارم که کلمات و با هم

جوری بچینم که بدونی توانشو دارم

دستم زحمت کشید راهش هموار بشه

حرفم می خواد با کلام خدا همکار بشه

طرفدار امروز دشمن سابقم 

یه لشکر آدمه پشتمه ظاهرا

می گی از غم بوده بهرام هر بار نوشتی

  تو صبح و از یه آدم بدخواه گرفتی

  واسه شنیدن حرفام سرتو خم کن

این آهنگ درگوشیه یکم صداشو کم کن

د بازم اشک چشاتو داری با من می باری

که عکس منه تو اتاقت کاغذ دیواری

فلاش دوربینت تو صورتم ارزش داره

بهرام تنهای دیروز امروز ارتش داره

اگه زخم صدام یا که اخم نگام

به خاطره اینه اول تو دخمه صدام

شکل گرفتو اومدیم از زیر زمین 

که الان از ته بساطمون می گیره کمین

همه الان ازم منتظره لغزشن

تا زیر بار سختیا منم خم بشم

زیرش بددلی خوابه یه جفت کفشی که پامه

آخه رپ واسه ما نبوده یه تفریح سالم

که خیلی چیزا سرفیدیم توی این راه

خون و اشک قاطی کردیم ما توی این

کار حرفای توی دل منم می شه سبب

که یه هدفن تو گوش باشه ، قلم جیب عقب

و توی 24 ساعت این کار منه

چون غمی نیست و باز راهت مثال تنت

وقتی که مرده تو قبره خفته

بگو بی خیال این دنیا مثل چاقوی کنده

زجرکش می کنه تو رو بی رحمه می دونی

ولی بازم یکی حرفتو می فهمه می خونی

دیگه جایی نگو بهرام چرت نوشتو

دری وری نبود حرفام ، دل نوشت بود