تو دریایی و من قطره ، تو یه کوهی و من سخره

اصلا تو خوبی من بد ، من اونم که دنیا رو نمی فهمه

تو این دنیایی که یکی پادشاه و اون یکی برده

من واسه ی دلم زنده ام اونم خوشحاله از کاری که کرده

منم و یه آسمون صاف شده سقف واسه خونه ها

منم و یه قلم و ورق و دستای پشت و پرده

منم اون پسرک خام ، پسر نا خلف بابام

واسمم مهم نیست امروز جمعه س یا سه شنبه

گور بابای غم من میرسم به چیزی که لایقم

شاید توی زندگیمم له شدم ولی تموم میشه با خنده

منم و صدای من این صدامه که می مونه جای من

من که رفتنی امو بعد رفتنم معلوم میشه کی حقه

منم و زمین صاف را میرم و می چرخه آروم زیر پام

زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من

با این رخ بی نقاب با این زبون سرخ و سر سبز

میگم باز که یه یاغی ام ولی ببین که خوشحالم من

فکرشم نمی کردم که یه روزی روزگاری بعدا

زل بزنم تو چش مشکلاتم بهشون بگم که خوشبختم

آخ که تو احمق خوشحالی از روزای سختم

وقتی خوشیمو میبینی گر میگیری و من تو قدم بعدم

منم و این تن بی گناه می نویسم زیر نور ماه

پشیمونم نشدم هیچ وقت از کارایی که کردم

من و این کله خراب من و این لیوان شراب

من و این حرفایی که بیرون میزنه از قلبم

فقط با یه لبخند میشه خیلی مشکلات رو حل کرد

اگه آدمایی مثل تو نباشن که نمک بپاشن روی زخمم

بگو کدوم وره در خونس فرقش چیه نمی دونم

وقتی غصه به ته برسه منم اون کلاغ بی خونم

منم و زمین صاف را میرم و می چرخه آروم زیر پام

زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من

با این رخ بی نقاب با این زبون سرخ و سر سبز

میگم باز که یه یاغی ام ولی ببین که خوشحالم من

همه با هم غریبه ن فقط چشارو بستن و چریدن

آدما از کنار هم رد شدن ولی حتی همدیگه رو ندیدن

بهم میگن عزیزم ولی شاید فقط از رو غریزس

اونا فقط می خوان رو هم بخوابن تا اینکه بفهمن ماده و نری هست

منم بین دروغ و کلک منم مثل چرخ و فلک

مثل رفیقای شبیه آدمم دور خوردم چرخیدم

منم تو دم پر رنگ منم تو این صلح مثل جنگ

تو این زندگی مثل مرگ به دنبال حقیقت

بعد از این شهر پر دود

بعد از این گنبد کبود

شاید یه جفت بال بهم دادنو یه جا واسه پریدن

داداشا و خواهرای من یعنی همین آدمای بد زندگیمو کشتن

ولی من …

منم و زمین صاف را میرم و می چرخه آروم زیر پام

زندگی سخته ولی ببین که خوشحالم من

با این رخ بی نقاب با این زبون سرخ و سر سبز

میگم باز که یه یاغی ام ولی ببین که خوشحالم من