از این صدا تا گوشِ تو شاید فاصله ای نیست

ولی پراز اتفاقِ پر از اتفاقِ بد بعدِ یه اشتباه خوب

چه خوب اشتباه کردم من، چه خوب

چه خوب بود حسِ اولم که گفت لباتو وا کن

دنیارومحکم صداکن

زنده باد اشتباهِ خوبِ من

کردنی ترین اشتباه زندگیم

بعدِش انتظار واسه اتفاق روزِ

بعد تو کوچه پس کوچه های شعرم

تو طول روز تو عرض شب

من به دنبالِ سه بخشم

که آیه اولش کلاهی رو سرش نباشه

رایِ دومش منو وصل کنه به بخش سومش

مِش

من زنده میشم حتی با حضور ناقصش

تو یه لکه نور نشونم بده

تا من دنیا بسازم از انفجار و تابشش

وقتِ اینِ که بگم که اشتباه کردم

زنده باد اشتباه خوبِ من

کردنی ترین اشتباهِ زندگیم

اشتباه خوب من

درود به تو که با اون ذهن بازت

دنبالِ یه راه جدیدی واسه بیان اعتراضت

تو بهترین تکرار اشتباهِ خوبِ منی

تو بهترین اتفاقِ هر روز منی

که آفتابش یه لکه نور بود

شامگاهش پراز اشتباه خوب بوده

یه اشتباه خوب کردم

که صدای شعرم با ریتم قلبم جور بوده

من وقتی دیدم یه سیب افتاده زمین

دافعه ی آسمونو کشف کردم نه جاذبه ی زمین

منو تو شکلِ همیم

ولی هم فکر هم نه

قلم مثِ یه شکاره و من فکرِ حملم

پس بذار اشتباه کنم

ولی از اشتباهم ساده نگذر

این داستان زندگیمه کلی حرف خوابه توش

گوش بده هرچند دیگه وقتش نیست

وقتِ اینِ که بگی که اشتباه کردی

زنده باد اشتباهِ خوبِ تو

کردنی ترین اشتباه زندگیت

اشتباه خوب تو

وقتِ اینِ که بگم اشتباه کردم

زنده باد اشتباه خوب من

کردنی ترین اشتباه زندگیماشتباه خوب من