با سلام خدمت ملت غیور ایران ، آریایی های وطن پرست ، با سالها تمدن ، مردم همیشه در صحنه ، مردم نکته سنج و دقیق و باهوش و صاحب فرهنگ و تاریخ غنی و کوروش بزرگمون و دومادشون داریوش جان و بقیه فضلا و عقلا و حکما و ادبا و اندیشمندان و دکتر و مهندس و جوانان حماسه آفرین و خلاصه از این حرفا (دستم خسته شد
ما هم خوبیم! کی گفته ما بدیم؟کی گفته عقب افتاده ایم و غرب و شرق زده شدیم! ما کاملا عادی هستیم.اصلا هم عقب افتاده نیستیم.این جوامع غربی هستند که "جلو رفته" هستن!
یکی از چیزهایی که به کوله بار کوچکم آویختم و تا اینور مرزها، سنگینی اش را تحمل کردم عکس تولد یک سالگیم بود آن روز شمع روی کیک به من پوسخند می زد چرا که حتی فوت کردنش را هم بلد نبودم. اما امروز در مقابل فوت بلدها گر می گیرم و می گویم فوتم نکنید ، خاموشی در ذات من نیست
من هرروز در مغز تو متولد میشوم فقط هر بار این را بدان که این اولین بار نیست، آخرین هم نخواهد بود
ما از لحاظ علمی هم بهترین دنیا هستیم! بزرگترین دانشگاه دنیا در ایرانه! اسمش اوینه. جاشم که بلدیم.هر وقت قسمت باشه میریم تحصیل می کنیم و میایم.بعضی وقتا هم قسمت نمی شه ، نمیایم!
این یکی از عجیب ترین دوستی های منه
هیچ وقت در هیچ دوره ای از زندگیم همچین احساسی به یک نفر نداشتم و این دیوونه ای که عکسش رو می بینید به نظرم تنها کسی بود که لیاقت تمام اعتماد من رو داشت
همه دوستام و فامیل مسخره می کنن می گن که تو و احسان آخرش همدیگرو می گیرین!
اصلا آدم عجیب غریبی نیست.یه کچل دیوونه که با اعتقاداتش زندگی می کنه و به کل حقوقی که داره آگاهه و این واسه من مهم ترین چیز بود که اونو به خاطرش همه کاره خودم کردم
از بوی بنزین خیلی خوشم میاد.
از بوی چسب و رنگ هم همین طور.از بوی عطر آتنا هم خیلی خوشم میاد!!!
خب چرا رو پله برقی راه میری؟اگه برقیه که خودش راه میره دیگه.از آدمایی که رو پله برقی راه میرن هم خیلی بدم میاد و کلا از تمام آدمایی که ادای تنگها رو در میارن!
ایران...
ایران کشوری در جهان سوم
بچه بودم فکر میکردم ما سومین کشور برتر دنیا هستیم !!
هه ! آره بهش میگم
چرا به ما میگن جهان سومی ؟ معیار رتبه کشورها چیه ؟ تکنولوژی و از این حرف ها یا مردم اون کشور ؟
حتما تو هم مثل من فکر میکنی که ایرانیان بهترین آدمیان روی زمین هستند ; مهربان ، مهمان نواز ، مومن ، خداشناس ، صلح جو ، عادل و...
اولین حس مادرم به من تهوع بود و آخرینش دلتنگیست
بین این دو منی هست ، کج دار و مریض (!) ، که امروز بیست و چهارمین سال زندگی اش را پشت سر گذاشت
منی که من بود و من ماند و من گونه رشد کرد
صدای درد خودش است
دنیا را از چشمهای خودش میبیند
شاید برای بعضی ها لذتی که در گذشت هست در انتقام نباشد اما انگیزه ای که در انتقام هست هیچوقت در گذشت نیست من به انگیزه بیشتر از لذت نیاز دارم
از انقلاب ترافیکش موند...
از آزادی میدونش...
از استقلال هتل و...
از جمهوری خیابونش...
سالهای سال گذشت و همچنان تولیدکنندگان ساندیس مینویسند :
از اینجا باز کنید
ولی مردم از اونجا باز میکنن
احسنت بر درایت شما !
تعجب می کنم از مردمی که در خیابونهای این شهر برای چیزی که اسمش رو آزادی گذاشتن میجنگن و کشته می شن و در عین حال به دشمن هاشون کمک می کنن که دشمن بمونن !
این متن نشونه هیچ حمایت یا مخالفتی با هیچ جنبشی نیست ، نه سبز و نه سیاه ! نه چپ و نه راست ! این فقط اظهار تعجب من از اتفاقیه که امشب در حال افتادن بود !
روی لبم زمین صدا میزنتم آروم در گوشم میگه بپر
بالا سرم آسمون زیر پاهام یه ساختموت سه طبقس
دو به شک توی برزخ بین خوب و بد بین خواب و بیداری
بی حرکت بیمار از همه خسته و بی زار
توی برزخ بیست تا سی سال افسردگی
بی حال از اون دنیا به این دنیا
